σπογγιόκοιλο

το, Ν

βιολ. κεντρική κοιλότητα τού σώματος τών σπόγγων η οποία επενδύεται με χοανοκύτταρα, δηλαδή με μαστιγοφόρα κύτταρα τα οποία δημιουργούν επερχόμενο ρεύμα και φέρνουν το νερό μέσα στην κοιλότητα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. spongiocoel (< σπογγία + κοίλος)].